- Panie dochtorze, prędko, prędko, nasz Alojzik złykł korkociąg! - telefonowała matka do dochtora. - Już lecę, zaroz tam będę, a coście dotąd robili? - Otwarli my flachę nożem!
Roz jeden chory umarł i dostoł sie do nieba. Święty Pieter go wpuscił i widzi, że ten nieboszczyk sie smieje i smieje, a wniebie to tam tyla śmiechu nie ma. - Powiedz mi duszo - pado Piotr - po jakiemu ty sie tak śmiejesz? - A dyć z tego, żech już blisko od godziny tu w niebie a oni mie tam na dole jeszcze operują!
- Francek skąd mosz nowy rower? - Ach wiesz byłech z Mariką na kąpielisku. Kąpalimy my sie, potem całowali my sie, potem my sie już zaś kąpali, a potem... Marika powiedziała: "A teroz se Francik weź to na co mosz ochotę". No to mie nie trza dwa razy godać. Łaps za koło i już moje.
Roz Antek z Franckiem szli wele kościoła. Naroz Antek zdjął czopka na znak pozdrowienia. - Jo myśloł - pado Francek - żeś ty z Panem Bogiem na bakier? - No bo tak jest - pado Antek - my sie ino pozdrowiomy ale ze sobą nie godomy!
- Antek, powiedz mi po jakiemu Adam z Ewą tak dobrze w raju żyli? - No to przecież jest proste! Nie mieli teściowej!
Antek z Franckiem robili roz we wsi. No i dobrze. Robią i robią. No ale naroz sie Antek stracił. Francek go poszoł szukać i patrzy, a Antek stoi nad wychodkiem i kijem tam mieszo a mieszo. - Antek! Coż ty tu robisz? - Adyć widzisz, że szukom. Żakiet mi tam wpodł i nie mogę go zność. - Smol go, przecież i tak go już nosić nie będziesz! - No prowda godosz, ino widzisz w kabzie mom śniadanie - pado Antek i dalej szuko i szuko.
- Tato kaj wyście się urodzili? - spytoł roz synek ojca. - W Bytomiu! - A mamulka? - w Opolu. - A jo? - W Strzelcach Opolskich. - No patrzcie, co za szczęście, że my sie tak wszyscy spotkali pra?
Do Francka przyszoł roz Antek pra, no i pado mu: - Francek wejrzyj tam ino przez okno, nie chcę ci som powiedzieć, ale zdaje sie, że twojego psa przejechało! Francek wyjrzoł, spojrzoł i pado: - Skąd! To przecież nie jest mój Azor. - No ale wejrzyj se dobrze - pado Antek - to jest na pewno twój pies. Mo taki som czorny ogon z tymi biołymi plamami. - Dyć ci padom, że to nie jest mój pies! - pado Francek i jeszcze roz wejrzoł a potem dodał: - Przecież mój pies nie jest taki plaskaty.
- Antek pożycz mi 200 złotych. - No dobrze, ale mom przy sobie ino sto. - No to dej te sto, a drugie sto będziesz mi winien - pado Francek.
Roz Antek chcioł wypróbować swojego kamrata i pedzioł mu tak: - Wiesz Francek, jak jo umra, to bych bardzo chcioł, żebyś tak przy mie trzy noce wachowoł. Możesz mi to przysiąc? - Do ciebie wszystko - pado Francek. - moga i tydzien nawet. No i dobrze. Antek chcioł sie przekonać, czy to prowda i udowoł umrzyka. Leżoł w trumnie a okiem ukradkiem spozieroł czy Francek umowa dotrzymo. Francek jednak był szewcem i żol mu było tych trzech nocy to se trzewiki do zolowanio przyniósł i kołki wbijoł. Naroz Antek z trumny godo: - Przy trupie sie nie klupie! - A umarty mo pysk zawarty - pado Francek.